Manisa’nın Soma ilçesinde 13 Mayıs 2014 yılında gerçekleşen maden faciasında 301 işçi hayatını kaybetti. Katliamın ardından Somalı madencileri bu sefer Ankara yolu bekliyordu. Ölen madencilerin arkadaşları, Eynez ocağının yanı sıra, Soma Kömür İşletmeleri A.Ş.'nin işlettiği Işıklar, Atabacası ve Geventepe ocaklarında çalışan işçilerin iş akitleri feshedildi, ancak hakları ödenmedi. Madenciler Bağımsız Maden İş Sendikası’nda örgütlendi ve 5 Ekim 2019 tarihinde Ankara yollarına düştü.

Madencilerin yürüyüşü kamuoyunda yankı buldu ve onlara tazminatlarının ödeneceği söylendi. Madenciler için 28 Temmuz 2020 tarihinde TBMM’de kanuni düzenleme yapıldı. Soma Kömür İşletmesinde çalışan madencilere tazminat ödenecekti. 22 Aralık günü Türkiye Kömür İşletmeleri (TKİ) liste yayınladı ancak alacağı olan 3 bin 334 işçinin yarısına yakını listede yer almadı. Gerekçe ise listenin Soma Kömür İşletmeleri’nin Sosyal Güvenlik Kurumu'na bildirdiği ‘ahlaki nedenle işten çıkarılma ve kendi isteğiyle ayrılma’ anlamına gelen çıkış kodlarıyla işçileri işten atmasıydı. Ayrıca tazminat alacağı için dava açan işçiler de vardı ve TKİ o işçilerden de feragatname istedi.

Madenciler, Ege Linyit İşletmeleri Müdürlüğü önünde basın açıklaması yaptı. Bağımsız Maden İş Sendikası Genel Başkanı Tahir Çetin, 13 Mayıs 2014 tarihinde 301 madencinin ölümüyle sonuçlanan kazanın failleri arasındaki isimlere tazminat çıkmasına rağmen yerin altında alın teri döken madencilere tazminat verilmemesine tepki gösterdi.

Maden işçisi Arif Şengül “Bu ülkede işçi olmak çok zor” diyerek, madende çalıştığı sırada yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Ustabaşı, çavuş, teknikeri sana psikolojik baskı yapar. İyilerini, insancıl olanlarını bir kenara koyuyorum. Bu ülkede işçi olmak da hak aramak da zor. 9 senede iş kazası geçirdim, 3 ay yattım. Bir kere o amirler benim hatırımı sormadı. Bir kere ‘Geçmiş olsun Arif’çim, ne yiyorsun, ne içiyorsun demediler.”